ما همه به هم پیوسته ایم و به قول پل ولستون بزرگ فقید، «همه ما زمانی بهتر عمل می کنیم که همه بهتر عمل کنیم»، ارزشی که به نظر می رسد در جامعه نئولیبرال فعلی ما که همه چیز را می برد، از دست رفته است. منابع سخاوتمندانه و شبکه ایمنی اجتماعی قوی به وضوح اولین خط دفاعی هستند، زمانی که مردم از نظر اقتصادی با مشکل مواجه هستند، همانطور که بسیاری از مردم امروزی هستند. همچنین درست است که ما نمی توانیم در دنیای مسموم واقعاً خوب باشیم. سمیتی که اجازه داده شده در هوا، آب و مواد غذایی ما ایجاد شود، به طور قابل توجهی بر سلامت و رفاه همه تأثیر می گذارد. علاوه بر این، خطر فروپاشی آب و هوا که همه ما را تهدید می کند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان دارد.
همه اینها مرا به سومین معنای شادی فعال می رساند: کنشگری به عنوان یک استراتژی مراقبت از خود و راهی برای کمک به رفاه جمعی. همانطور که الیزا اپل، روانشناس دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو می گوید، کنشگری می تواند پادزهر مثبتی برای «ناامیدی وجودی» باشد. تسلیم شدن در برابر بدبینی، انفعال و ناامیدی برای رفاه هیچ کس خوب نیست. انکار هم نیست; جهل عمدی یا سهوی سعادت نیست. اما اقدام برای کمک به دیگران و کمک به خیر جمعی مانند یک ابرقدرت رفاه است که می تواند بر سلامت عاطفی ما و اطرافیان ما تأثیر مثبت بگذارد.
شادی فعال و حقیقت پیوند
هر چه بیشتر در مورد علم شادی یاد گرفتم، بیشتر متوجه شدم که بهزیستی واقعی باید برای همه باشد. همانطور که من می بینم، مسئله بزرگی که در زیربنای همه موضوعات دیگری که جامعه ما در مورد آن بحث می کند این است که آیا همه ما در این موضوع با هم هستیم یا خیر. و پاسخ روشن به نظر می رسد – تنها درک این موضوع که ما عمیقاً با یکدیگر و با سیاره ای که در آن زندگی می کنیم در ارتباط هستیم، ما را به سمت آینده ای مثبت در کنار هم در زمین حرکت می دهد. و من یک خوش بین طبیعی هستم. من مطلقاً حاضر نیستم از این احتمال که گونه ما بتواند آن جهش تکاملی را انجام دهد، دست بکشم.
قصد من این است که از تجسم مثبت خود و حس عاملیت خود با یافتن راه هایی برای کمک معنادار به سوی گذار عادلانه به جهانی که حول ارزش های فراگیر، عادلانه، پایدار، انسان دوستانه و رفاه جمعی ساخته شده است، به خوبی استفاده کنم. این یک مأموریت بزرگ و یک نظم بلند است. از شما دعوت می کنم به من بپیوندید. زیرا ما واقعاً همه در این با هم هستیم.
